Sta nou eens stil!

Sta nou eens stil, denk ik de hele tijd tijdens de speech van Siddhartha Mukherjee. Het lopen leidt me zo af dat ik zijn verhaal twee keer afspeel voordat ik snap wat hij vertelt. Jammer, want Mukherjee is een goede spreker. Hij verstaat de kunst om een ingewikkeld verhaal, toegankelijk te vertellen.

Als Mukherjee aan het eind van de Ted-talk tijdens het interview wel stilstaat, ben ik een beetje teleurgesteld over het effect. Het stilstaan levert niet de rust op die ik had verwacht. Ik durf nu niet meer met 100 % zekerheid te zeggen dat zijn presentatie van stilstaan beter zal worden.
Als hij bij mij zou komen voor een training, zou ik een paar dingen uitproberen. Rustig op twee benen staan tijdens het praten. Maar ook het andere uiterste: die katheder weg en juist het hele podium gaan gebruiken. Echt en vrij bewegen dus en niet alleen maar een paar passen naar links of rechts. Het verrassende is dat de oplossing ook heel ergens anders kan liggen. Uitproberen dus.

Buiten-jas binnen
En dan over zijn outfit (wie is dat niet opgevallen): Het is absoluut niet het uiterlijk dat je verwacht als je weet dat er een kankerspecialist komt praten. Als je een minder stevige uitstraling hebt of minder autoriteit uitstraalt, zou ik dit jack ook sterk afraden. Maar, ook al zou het mijn keuze niet zijn, Mukherjee kan het hebben. Sterker nog, ook al ziet het er een beetje uit alsof hij met zijn jas aan staat, het maakt hem ook een gewoon mens, brengt hem dichter bij het publiek. Bovendien is de combinatie van zijn functie, het onderwerp en deze kleding zo onverwacht dat ik onbewust extra nieuwsgierig word naar wat hij gaat vertellen.