Spijt?

‘En? Mis je de televisie nog niet?’ is een vraag die ik regelmatig krijg. ‘Heb je nog geen spijt van de beslissing voor jezelf te beginnen?’

Om een antwoord te geven op die vraag wil ik graag beschrijven hoe mijn dag vandaag begon: Ik ging een training geven bij Raedthuys in Enschede, een bedrijf dat zichzelf omschrijft als het groenste energiebedrijf van Nederland. Twaalf van hun medewerkers hebben inmiddels een individuele presentatietraining gekregen en vandaag was het de dag van de vervolgtraining.  De vraag voor vandaag was ‘hoe kun je al de vaardigheden die je hebt geleerd tijdens een individuele presentatietraining, gebruiken wanneer je een langere presentatie moet houden: Hoe bouw je zo’n presentatie op, hoe begin je, hoe eindig je en hoe zorg je ervoor dat de boodschap ook echt overkomt?

Op weg naar Enschede was ik licht gespannen: tijdens de individuele training hebben ze wel van alles geleerd, maar de vraag is natuurlijk of ze het geleerde ook in de praktijk kunnen brengen. Vandaar dat ik de training begon met de vraag ‘hoe ging het?

Een van de cursisten vertelde dat hij voor een grote zaal had moeten spreken, er waren meerdere sprekers en later op de dag kon het publiek kiezen bij wie ze een vervolglezing wilde. “En bij mij was ‘t het drukst,’ zei hij trots. Volgens mij zaten er wel 150 mensen in de zaal.

Het klonk hoopvol, maar ik wilde het bewijs graag zelf zien. Tijdens de training van vandaag zouden ze een presentatie houden voor hun collega’s. Ik heb een paar keer met een brok in mijn keel zitten luisteren: was dit die medewerker die zo onzeker was over zichzelf? En die ander die de eerste keer als een soort generaal voor de troepen stond te praten, was dat opeens die rasverteller? En wat een humor was er plotseling in een andere toespraak verwerkt.

Kreeg ik dan stuk voor stuk gelikte toespraken te horen? Nee natuurlijk niet. Iedereen houdt zijn eigen persoonlijke valkuilen: de één blijft een beetje onrustig, de ander vindt het moeilijk om een strakke lijn in  het verhaal vast te houden, maar het waren stuk voor stuk persoonlijke verhalen geworden, met humor, met passie, verhalen waar ik graag naar wilde luisteren, zo graag dat ik af en toe vergat aantekeningen te maken.

Natuurlijk heb ik me wel eens zorgen gemaakt dat ik misschien te veel in mijn trainingsruimte opgesloten zou zitten, dat ik niet meer zou horen wat er leefde in de wereld. Maar ik kan gerust zijn, ik kom nog steeds in werelden waar ik normaal niet terecht zou komen: ik ben het laatste half jaar bijna een expert geworden in duurzame energie, weet alles van de passie voor Maatschappelijk Betrokken Ondernemen, maar ook over stunten met BMX-fietsen en over hoe een mislukt project in Costa Rica kon leiden tot het opbouwen van een succesvol bedrijf. Allemaal verhalen van mensen die bij mij over hun werk en hun leven komen praten en die ik ook nog kan helpen dat zo goed mogelijk te doen.

Dus mis ik mijn werk bij de televisie? Dat antwoord moge duidelijk zijn: Nee, geen seconde.

Getagd met , , , , , , , , , , ,
3 comments on “Spijt?
  1. Daan schreef:

    Maar omgekeerd wel!
    Veel succes verder!
    Groet.

  2. Mia Kroon schreef:

    Spijt? Nee, spijt heb ik absoluut niet gehad om een presentatietraining bij Karin te volgen. Ik heb er zelfs veel aan gehad. Mijn zelfvertrouwen is een stuk opgeschroefd en mijn angst om voor een groep een presentatie te geven is een stuk minder geworden. Natuurlijk moet je je goed voorbereiden en mag er een gezonde “prikkel” aanwezig zijn om de presentatie te geven. Karin heeft mij hierin uitstekend geholpen en goede tips gegeven.
    Karin, nogmaals bedankt en succes.