Regina Hartley vertelt een geweldig verhaal: het is persoonlijk, heeft een heldere boodschap, er zit humor in, een mooie opening en ze bewandelt nergens onnodige zijpaden. En toch raakt het me niet.
Wat voor een uitstraling heb je? Bepaalt iemands uitstraling of de één wel en de ander niet met de armen over elkaar kan staan? Kun je een uitstraling ook versterken of juist afzwakken? Onderstaande filmpjes zijn te gebruiken bij de aanwijzingen uit het boek Vertel!
Regina Hartley vertelt een geweldig verhaal: het is persoonlijk, heeft een heldere boodschap, er zit humor in, een mooie opening en ze bewandelt nergens onnodige zijpaden. En toch raakt het me niet.
Sta nou eens stil, denk ik de hele tijd tijdens de speech van Siddhartha Mukherjee. Het lopen leidt me zo af dat ik zijn verhaal twee keer afspeel voordat ik snap wat hij vertelt. Jammer, want Mukherjee is een goede spreker. Hij verstaat de kunst om een ingewikkeld verhaal, toegankelijk te vertellen.
Je hoeft van huis uit geen rasverteller te zijn om een goed verhaal te vertellen. Dat bewijst Eman Mohammed.
Een presentatie over een economisch onderwerp saai? Rainer Strack bewijst dat het anders kan.
Shaka Shengor vertelt behoorlijk monotoon en vertoont nauwelijks expressie. En toch zit ik ik aan het scherm gekluisterd en laat ik zijn verhaal ademloos bij me binnenkomen.
David Blaine heeft een monotone, lage stem en vertoont nauwelijks expressie. En toch wil ik zijn verhaal helemaal horen. Sterker nog: ik begin er de humor van in te zien dat hij op zo’n droge manier over zijn avonturen vertelt.
Bill Gates bewijst met dit verhaal dat humor, een goede timing en mooie vergelijkingen veel goed kunnen maken. Een hand in de zak, een rommelige structuur en een onduidelijke boodschap doen er plotseling niet meer toe.